Adopcja Serca

Adopcja Serca to indywidualny lub zbiorowy patronat nad sierotą lub ubogim, głodującym dzieckiem w Trzecim Świecie (głównie w Afryce Środkowej). Rodzina adopcyjna w Polsce za naszym pośrednictwem wpłaca środki z przeznaczeniem na kształcenie konkretnego dziecka, z którym nawiązuje też listowny kontakt.

Adopcja Serca w Abramowskim

Od września 2012 roku opiekujemy się 12-letnim chłopcem o imieniu Dawid.

Zebrane pieniądze przekazujemy na jego edukację i inne potrzeby. Dzięki naszemu wsparciu Dawid kończy obecnie szkołę podstawową. Nasza szkolna społeczność  nieustannie angażuje się  w zbiórkę funduszy. Szkoła utrzymuje kontakt listowny z Dawidem, uczniowie wkładają w akcję wiele serca.

Za co wszystkim BARDZO Dziękujemy!

Misja

Stowarzyszenie zostało powołane do:

• niesienia pomocy najbiedniejszym ludziom żyjącym w krajach Trzeciego Świata;
• budzenia wrażliwości społeczeństwa polskiego na potrzeby tych ludzi;
•  propagowania postawy szacunku wobec ludzi biednych;
• szukania dróg pojednania między żyjącymi w dobrobycie i biednymi.

„Trzeba, by świat wiedział, że Afryka żyje w wielkim ubóstwie. Ukazując problemy i piękno tej ziemi trzeba pamiętać, że Afryka, mimo swojej biedy, nie wyciąga do świata pustych rąk. Miłość do życia, szacunek dla człowieka, sens wzajemnej pomocy, otwartość na transcendencję – to nie są wartości, które można mierzyć wagą handlową. Są to najszlachetniejsze dary ofiarowane nam w geście pełnym prostoty przez ziemię użyźnioną potem, wiatrem i pyłem piaskowym.”  Jan Paweł II

Adopcja Serca - Kto może być rodziną adopcyjną?

Każdy. Wśród naszych rodzin adopcyjnych mamy rodziny wielodzietne i starsze, małżeństwa, osoby samotne, klasy szkolne i grupy kilku osób składających się na utrzymanie jednego dziecka.

Stowarzyszenie inicjuje i wspiera wszelkie działania młodzieży i dzieci oraz grona pedagogicznego w Polsce na rzecz dzieci żyjących w dramatycznie trudnych warunkach w innych krajach.

„Nie możemy stać z założonymi rękami, gdy tysiące ludzi umiera z głodu. Nie możemy próżnować, ciesząc się naszym bogactwem i wolnością, gdy gdzieś pod naszymi drzwiami leży Łazarz XX wieku”.

„Kto weźmie odpowiedzialność za Trzeci Świat?” Jan Paweł II

Papież powtarzał wołanie Jezusa, który widząc głodne rzesze, mówił: „Żal Mi tego tłumu. Wy dajcie im jeść” (Mt 15,32; 14,16).
Te słowa kieruje do każdego z nas.

MAITRI

Nasz Ruch jest to po prostu wspólnota wierzących. Razem modlimy się, podejmujemy pracę dla najbiedniejszych z biednych na całym świecie, staramy się kształtować swe życie zgodnie z Ewangelią. W tej wspólnocie wielu z nas przeżywa stale swoją wielką przygodę, tu odnajduje sens swojego życia. Są wśród nas ludzie różnych stanów i zawodów, w różnym wieku.

Życie bez perspektyw w Rwandzie

Młodzież bez zajęcia jest zagrożona moralnie. Szczególnie trudna jest sytuacja sierot. Rodzin zastępczych z reguły nie stać na posyłanie ich do szkół. Zaś sieroty, które są same, walczą o fizyczne przetrwanie. Najstarsze z nich, obarczone utrzymaniem i wychowaniem młodszych dzieci, nie widząc żadnych perspektyw życiowych, uciekają do stolicy kraju – Kigali. Dziewczęta zaczynają uprawiać prostytucję. Wiele z nich wraca później do domu w ciąży, zarażone AIDS. Chłopcy zaś dołączają do dzieci ulicy, żyjąc z kradzieży – trafiają w rezultacie do więzień. Niektóre przypadki kończą się tragicznie – śmiercią dzieci.

Wiele dzieci ma też problemy z nauką, związane z wstrząsem psychicznym, jaki przeżyły w czasie wojny. Nie mogą się skupić, niektóre nie widzą sensu nauki, wciąż mają przed oczyma płonące domy, rzezie, śmierć najbliższych… W wielu wypadkach potrzebna jest pomoc psychologa, aby dziecko mogło odzyskać równowagę wewnętrzną i zdolność uczenia się.

Nauka jest wielkim pragnieniem dzieci w Rwandzie. Zdają sobie dobrze sprawę,  że bez ukończenia szkoły średniej czeka je harówka od świtu do zmierzchu na polu i przymieranie głodem. W rodzinach rozgrywa się wiele dramatów, gdy dziecko ukończy szkołę podstawową, zda egzamin państwowy, ale z braku środków nie może uczyć się dalej. Ukończenie szkoły średniej może znacząco zmienić sytuację dziecka. Przy wielkim braku ludzi wykształconych umożliwia łatwe znalezienie pracy i zdobycie niezależności ekonomicznej. Sieroty mogą więc uniezależnić się od rodziny zastępczej i zdobyć awans społeczny. Dziewczęta uzyskują też większą możliwość dobrego zamążpójścia.

Autorzy gazetki:

Franielczyk Jadwiga, Sowa Aleksandra